Derimot: Vi har tatt for mange sammenlignet med andre land. Norge stanser mottak av asylsøkere fra Ukraina. – Derimot
derimot.no:
Så er spørsmålet hva den virkelige årsaken til denne omleggingen faktisk er. Vi vet at ukrainske myndigheter jakter på soldater på gatene i Ukraina hvor de regelrett bortføres for summarisk opptrening før de sendes til fronten. Fronten har utviklet seg til et slaktehus og er i ferd med å bryte sammen på ukrainsk side, men landets utgåtte president som fortsatt sitter vil ikke ha fredsforhandlinger.
Er det for dyrt for Norge, er det fordi mange av ukrainerne som kommer i det skjulte er pro-russiske eller er det fordi den ekstremistiske ukrainske regjeringen trenger kanonføde?
At vi ikke kan ta imot flere enn andre er i virkeligheten noe argument, men at de er i kampdyktig aldrer er åpenbart det. Noe som betyr at de som ikke vil ofre livet i en håpløs krig likevel må til pers, nå også med norsk passiv hjelp. At andre europeiske land gjennomfører det samme gjør ikke saken bedre. Så langt strakk altså humanismen seg. Landet vil trenge mye frisk arbeidskraft når krigen er over, ikke bare invalidiserte mennesker som selv vil trenge hjelp.
Knut Lindtner
Redaktør
Noreg avsluttar automatisk asyl for alle ukrainarar: «Vi kan ikkje halde fram å ta inn fleire enn andre!»
Thomas Brooke på nettstaden ReMix News rapporterer:
Justisminister Emilie Enger Mehl avslørte at Noreg har teke imot langt fleire ukrainske flyktningar samanlikna med andre skandinaviske nasjonar, og uttrykte bekymring for at eit aukande tal ukrainske flyktningar var «menn i kampdyktig alder».
Den norske regjeringa har erklært at dei ikkje lenger skal gje automatisk asyl til alle ukrainarar som flyktar frå krigen, noko som markerer eit skifte frå politikken rundt «kollektiv beskyttelse» som vart innført etter Russlands invasjon av Ukraina i februar 2022.
Justisminister Emilie Enger Mehl sa i ein pressekonferanse på fredag [27.september 2024] at frå og med no vil ukrainarar som kjem frå seks regionar i vestlege Ukraina få sine asylsøknader vurdert i kvart sitt spesifikke tilfelle.
Desse regionane – Lviv, Volhynia, Transkarpatia, Ivano-Frankivsk, Ternopil og Rivne – blir vurdert som trygge av norske styresmakter fordi dei ligg langt frå frontlinjene til dei noverande konflikten, som hovudsakleg er aust og søraust i landet.
«Vi kan ikkje ta imot ein uforholdsmessig del av folk samanlikna med liknande land, slik som dei nordiske landa,» sa Enger Mehl, og viste til bekymring for belastning på den norske infrastrukturen.
Tilstrøyminga av flyktningar har auka presset på bustader, helsetenester og utdanningssystema, spesielt i visse byar.
Sidan krigen byrja har Noreg, eit land med 5,6 millionar, teke imot 85 545 flyktningar, ifølgje data frå UNHCR.
I kontrast til dette har Sverige, som har dobbelt so mange innbyggjarar, teke imot rundt rekna 72 000, og Danmark med eit liknande folketal [som Noreg] har teke imot 56 000.
Ein annan nøkkelfaktor bak endringane er den skiftande demografien blant asylsøkjarane. Mehl sa at ein veksande del av dei som søkjer asyl var «menn, inkludert mange i kampdyktig alder», som får styresmaktene til å uttrykkje bekymring over tryggleiken og gyldigheita til mange søknader.
Noreg har gradvis stramma inn på asylforholda dei siste to åra, og prøver å oppmuntre ukrainarar til å byrje i arbeid, og avgrense talet nye ankomstar. Det nyaste trekket reflekterer både praktiske og tryggleiksmessige omsyn, der styresmaktene håper å handtere situasjonen meir berekraftig.
Omsett av redaksjonen i Saksyndig.
Innlegget er hentet fra Saksyndig
Forsidefoto: KI-generert