Derimot: Thierry Meyssan: Disse tre gruppene er i stand til alt, f.eks. verdenskrig.

derimot.no:

I stand til det verste – unionen mellom visse herskarar mogleggjer verdskrig

av Thierry Meyssan

Mens vi reagerer med redsel på gjenoppblomstringa av fascistiske, nazistiske eller keisarlege japanske grupper, klarer vi ikkje å sjå at det ikkje var desse ideologiane som forårsaka verdskrigen, men alliansen mellom herskarar klare for det verste. Den same konfigurasjonen er i ferd med å gjenta seg med andre grupper. Om nokre månadar, om vi ikkje reagerer no, kan ein tredje verdskrig bli mogleg. 

Andre verdenskrig kan tene som ein lærdom for oss. Den dukka ikkje opp som lyn frå klar himmel. Den var ikkje ein kamp mellom Dei gode og Dei vonde. Den vart berre utløyst av ei uføresett samling av styrkar som var i stand til å øydelegge alt.

Etter den økonomiske krisa i 1929 var heile verda, med rette, overtydd om at den tidas kapitalisme var over. Sovjetunionen var aleine om å ha eit alternativ å tilby, bolsjevismen. Snart kom USA med sitt eige alternativ, New Deal med sine struktur-reformar, og deretter kom Italia med eit tredje alternativ, fascismen. Dei store angelsaksiske kapitalistane valde å støtte eit nytt regime, nær fascismen, nazismen. Dei trudde Tyskland ville angripe Samveldet av sosialistiske sovjetrepublikkar, SSSR, og såleis bevare interessene deira, som var trua av både bolsjevikisk kollektivisering og dei økonomiske reformane i USA. Men ingenting gjekk som planlagt, for Italia, Tyskland og Japan danna Aksen med sin eigen logikk, og krigen vart ikkje starta mot sovjetarane, men mot dei store formuane som førebudde den.

I vår kollektive tankeverd held vi ikkje ansvarlege dei store angelsaksiske kapitalistane som støtta nazismen då den oppstod. Tvert imot hugsar vi at britane og amerikanarane deltok som sigersherrar.

Frå denne erfaringa må vi lære at sjølv dei best utklekka planane kan gli bort for plan-promotørane. Freden var trua av alliansen mellom tre veldig ulike regime, Fascismen, Nazismen og Hakkō ichiu. Ingen av dei lærde innan internasjonale relasjonar og andre geopolitikarar på den tida føresåg denne unionen. Samtlege, utan unntak, tok feil.

Desse tre ideologiane hadde til felles eit ønske om å endre verda utan omsyn til dei menneskelege konsekvensane av gjerningane deira. Det betyr ikkje at opponentane deira var demokratiske og fredelege, langst derifrå, men berre at desse avstod ifrå utrydding av heile folkeslag.

La oss ikkje misforstå motstandaren. Vi må vere årvakne, ikkje overfor ein spesiell type politisk regime, men overfor det faktum at statar styrde av menn som er i stand til det aller verste allierer seg med kvarandre. Faren no er ikkje verken fascismen, nazismen eller Hakkō ichiu, tre ideologiar prega av si tid og ikkje samsvarer med noko i dag. Det vi framfor alt må forsvare oss mot i dag, er ein global allianse mellom ideologiar som er i stand til det verste.

Det er akkurat det som er i ferd med å skje: leiarane av dagens utanriksdepartement i USA, regjeringa i Kiev og den komande regjeringa i Tel Aviv har ingen grenser. Unionen mellom «Straussianarane», dei «integrerte nasjonalistane» i Ukraina og dei israelske «revisjonistiske sionistane» kan skruppellaust kaste verda ut i Tredje verdskrig.  Heldigvis deler ikkje CIA ideane deira, regjeringa i Kiev blir hemma av den russiske militære intervensjonen, og den israelske statsministeren sin koalisjon har enno ikkje danna regjeringa si.

THE U.S. «STRAUSSIANS”

Denne vesle gruppa på omlag hundre personar kontrollerer utanrikspolitikken til USA, inkludert utanriksminister Antony Blinken, viseutanriksminister Victoria Nuland, og National Security Advisor Jacob Sullivan.

Dei er på linje med tenkinga til den jødiske filosofen Leo Strauss [1] som meinte at demokratiske land viste sin veikskap under 1930-talet. Den einaste måten å sikre seg mot ein massakre frå det neste anti-semittiske regimet, er for jødane å sette inn sitt eige diktatur; å stille seg på hammaren si side i staden for spikarens.

«Straussianarane» har allereie vist kva dei er i stand til, då dei organiserte 9/11-angrepa og starta ulike krigar for å øydelegge «det større Midtausten».

Det er ganske utruleg at dagens politikarar, trass kontroversane som splitta den herskande klassen i USA under administrasjonen til Bush Jr., er umedvitne om kven Straussianarane er.

Dei ukrainske «integrerte nasjonalistane”

Dette er ei gruppe som består av hundretusentals menneske, kanskje til og med millionar. Med røter i Første verdskrig, vart dei styrka under mellomkrigstida, Andre verdskrig og Den kalde krigen [2].

Dei identifiserer seg med Dmytro Dontso, poet og forbrytar mot menneskeslekta. Dei ser på seg sjølve som Vikingar klare for å kjempe det siste slaget mot vondskapen, altså, ifølge dei, mot den russiske sivilisasjonen.

Omgrepet «integrert nasjonalist» bør ikkje vere villeiande. Dotsov valde det i same tyding som hos franskmannen Charles Maurras brukte det. Dontsov var aldri nokon patriot, heller ikkje nasjonalist i klassisk forstand. Han forsvarte aldri verken det ukrainske folket ukrainsk jord. Tvert imot.

Dei ukrainske «integrerte nasjonalistane har sidan 1919 vist kva dei er i stand til. Dei har drepe fleire enn 4 millionar av sine medborgarar, inkludert 1,6 millionar jødar. Sidan 2014 har dei ført ein borgarkrig som har kosta rundt 20 000 av medborgarane deira livet. Og i 1921 amputerte dei landet sitt frå Galicja og Volyn, som dei gav den polske arméen som førehandsbetaling for kamp mot SSSR.

Dei allierte seg med Straussianarane i år 2000, under ein stor kongress i Washington, der Straussianaren Paul Wolfowitz var æresgjest.

Det er svært farleg å hevde, slik NATO gjer, at «dei integrerte nasjonalistane» ei marginal gruppering i Ukraina. Visseleg er det i denne organisasjonen si ånd å diskreditere Russlands diskurs og mobilisere for Ukraina. Men desse folka myrdar no, utan lov og dom, dei av medborgarane som tilhøyrer den russiske kulturen.

Det er særleg farleg å delta i i dei integrert nasjonalistane sitt delirium, slik tyske Bundestag har gjort med sin resolusjon om «Holodomor», dvs. «folkemord ved utsvelting». Hungersnauden i 1932-33 var på ingen måte forårsaka av sovjetarane generelt, heller ikkje av Josef Stalin sjølv. Den spreidde seg til mange andre regionar av SSSR, ikkje berre Ukraina. Det var ei klimatisk katastrofe. Dessutan, i Ukraina sjølv råka den ikkje byane, berre rurale område fordi sovjetarane bestemde seg for å slå ned mangelen ved å mate arbeidarane heller enn bøndene. Å gi kredibilitet til myta om eit planlagt folkemord, er å oppmode til anti-russisk hat, slik nazistane ein gong oppmoda til anti-jødisk hat.

Israelske «revisjonistiske sionistar”

Dei «revisionistiske sionistane» representerer rundt 2 millionar Israelittar. Dei har greidd å danne parlamentarisk majoritet ved å inngå allianse med fleire politiske parti bak Benjamin Netanyahu.

Dei seier dei er inspirerte av ukrainaren Vladimir Jabotinsky, mannen som påstod at Palestina er «eit land utan folk, for eit folk utan land». Med andre ord eksisterer ikkje dei palestinske arabarane. Dei har ingen rettar og må kastast ut av heimane sine.

I september 1921, danna Jabotinsky ein hemmeleg allianse med dei anti-semittane i dei ukrainske «integrerte nasjonalistane», første ledd i utviklinga dei nye aksemaktene. Denne unionen reiste indignasjon hos heile den jødiske diasporaen, og Jabotinsky vart ekskludert frå Den sionistiske verdsorganisasjonen. I oktober 1937 danna Jabotinsky ein ny allianse med anti-semittane til marskalk Rydz-Smigly, nummer 2 i Polen bak Józef Piłsudski. Han vart igjen avvist av den jødiske diasporaen.

Ved starten av Andre verdskrig valde Jabotinsky Bension Netanyahu, Benjamins far, som sin privatsekretær.

Det er skremmande at dei fleste framleis, 75 år etter etableringa av staten Israel, klumpar  saman ulike, og ofte motstridande, synspunkt utelukkande på grunnlag av religionen til dei som ytrar desse synspunkta.

Revisionistisk sionisme er ein motsetnad til sionismen til Nahum Goldman og Den jødiske verdskongressen. Den har ingen omtanke for det jødiske folket, og har derfor ikkje nølt med å danne allianse med anti-semittiske væpna styrkar.

Dei revisionistiske sionistane, inkludert Menahem Begin og Ariel Sharon, har vist kva dei er i stand til med  Nakba; den tvungne deportasjonen av fleirtalet av den arabiske befolkninga i Palestina i 1948. Det er dette brotsverket, som heimsøker både arabarar og israelittar, som gjer at det heile denne tida har vore umogleg å skape fred i Palestina.

Benjamin Netanyahu forma ein allianse med Straussianarane i 2003 under ein svær kongress bak lukka dører i Jerusalem [3]. Sidan valet av Volodymyr Zelensky, som han har blitt personleg ven med, har Netanyahu også fornya Jabotinsky sin allianse med dei integrerte nasjonalistane.

Aksen er grunnlagt.

Den felles ideologien til den nye Aksen

Nett som italiensk fascisme, tysk nazisme og japansk Hakkō ichiu hadde lite å gjere med kvarandre, så hadde også Straussianarane, dei integrerte nasjonalistane og dei revisjonistiske sionistane ulike tankar og målsetningar. Berre nazistane var så anti-semittiske at dei gjekk inn for å utrydde eit heilt folk. Fascistane forakta jødane, men prøvde ikkje å utrydde dei. Japanarane engasjerte seg aldri i dét hatet; dei til og med forsvarte jødane i sitt eige land og på territoria dei okkuperte. På same måte i dag: om dei integrerte nasjonalistane er manisk mot russisk kultur og ønsker å drepe alle russarar, menn, kvinner og barn, så foraktar Straussianarane dei utan å ønske å utrydde dei, og dei revisjonistiske sionistane har andre mål.

Kvar av desse tre isolerte gruppene representerer ein fare for spesielle befolkningsgrupper, men alle tre i hop truar heile menneskeslekta. Dei deler ein kult av vald og makt. Dei har vist at dei kan gå inn i utryddingskrigar. Alle tre meiner at deira tid er komen. Men ikkje berre lyt dei overkome sine interne motsetningar, aksen deira er framleis uviss. Til dømes har Straussianarane nett åtvara dei revisjonistiske sionistane om ein mogleg ekspansjon av jødiske busetnader på palestinske territorium.

Thierry Meyssan

Omsett av
Monica Sortland

[1] “Russia declares war on the Straussians”, av Thierry Meyssan, Voltaire Network, 5. mars 2022.

[2] “Who are the Ukrainian integral nationalists ?”, av Thierry Meyssan, Omsett av Roger Lagassé, Voltaire Network, 15. november 2022.

[3] « Sommet historique pour sceller l’Alliance des guerriers de Dieu », Réseau Voltaire, 17. oktober 2003.

Forsidebilde: iStock

Post Views: 37

Les artikkelen direkte på derimot.no