Derimot: Nato bruker 14 ganger mer til opprustning enn Russland. Hvorfor taper Nato i Ukraina? – Derimot
derimot.no:
Vi presenterer denne artikkelen for å bringe Nato-entusiaster ned på jorda. Det er ikke lenger slik at Nato er militært overlegen et land som Russland. Tvert imot er på stadig flere områder militært på etterskudd. Men også evnen til å drive en komplisert og samordnet krigføring hvor svært mange våpensystemer, etterretning og taktiske/strategiske overveielser er involvert, her er Nato (i praksis er det USA) på etterskudd. Både Afghanistan og Ukraina viser med all tydelighet dette.
Spesielt påfallende blir dette sett i lys av utgiftene som brukes på det militære i Nato land. Samlet bruker Nato 14 ganger mer til opprustning og krigsforberedelser enn det Russland gjør. Dette misforholdet skulle vært undersøkt nærmere av medier med ressurser. Men det gjøres ikke. Det forbigåes i all stillhet.
Særlig påfallende blir dette nå når Nato militært taper i Ukraina. Like alvorlig for Nato-zonen ved siden av det direkte militære nederlaget er fallet i militær troverdighet.
Hvor blir alle pengene av? Dreier det seg om enorm overprising, korrupsjon og sløseri? Eller har det enda mer dyptgripende årsaker som systemfeil? F.eks er krigsindustrien i Russland for det meste offentlig eid. Den representerer en samfunnsmessig utgift for alle.
I USA er krigsindustrien privat. Den lever av krig. Væpnete konflikter er livskraften for denne industrien. Fred, nedrustning og avspenning er gift for USA private krigsindustri. Denne industrien har kjøpt praktisk talt alle politikerne i USA som betaler tilbake med stadig nye kriger og våpenbestillinger. De svære pengeoverføringerne til Ukraina er i stor grad politiske tilbakebetalinger til USAs krigsindustri. Israel-bombingen og krigføringen Gaza er manna fra himmelen for denne industrien. Afghanistankrigen var en gudesendt gave til krigsindustrien. Nå har USA-politikerne startet enda en krig mot Jemen: «Takk gud for Jemen-krigen!»
Kanskje Israel starter krig i Libanon? Nam!
Det blir penger av alt dette – ikke til USAs eller Libanons befolkning. Det er de som må betale, men til Lockheed-Martin, Boeing, Raytheon Technologies Corporation osv…
Men så er det slik at pengene gir stort utbytte, men mindre teknologi enn det den offentlige russiske våpenindustrien klarer. Ukrainakrigen kan bli et vannskille. Hvem vil kjøpe våpen av noen som er militærteknologisk på etterskudd? For det er penger dette dreier seg om hele tiden.
Knut Lindtner
Redaktør
Iskander-M versus NATO
av Drago Bosnic
Alle som kan noko om missil-teknologi, veit utmerkt godt at Russland er ein av pionerane på dette militærvitskapelege feltet. Moskva både utviklar og produserer verdas beste rakettar og missil, og i tillegg er dei nummer ein når det gjeld bruken av dei. For Kreml sin doktrine om bruk av langdistansevåpen er bortimot eineståande, og på dette området har dei vore verdsleiande sidan 1950-talet. Etter den uheldige oppløysinga av SSSR mista Russland tilsvarande eit tiår av forskning og utvikling på ulike høgteknologiske militære område, og dei mista og det verdifulle forspranget dei hadde over motstandarane sine. Men rakettvitskap er ikkje eitt av dei, og nokre av dei beste og mest avanserte missilsystema vart utvikla sjølv under den perioden, inkludert alt frå ATGM’ar (anti-tank guided missiles) til avanserte ICBM’ar (intercontinental ballistic missiles).
Eitt av missilsystema som vart utvikla på det problematiske 1990-talet, er den no legendariske «Iskander». Dette svært avanserte, modulære rakett-komplekset (som det heiter i russisk terminologi) er utan tvil verdas første land-baserte hypersonisk missilplattform. Fordi det er modul-basert, har 9K720 «Iskander»-systemet to variantar. Den første er «Iskander-M», væpna med dei avanserte 9M723 kvasi-ballistiske/hypersoniske missila som kan nå ein fart på opptil kolossale mach 8,7, og har ei rekkevidd på oppimot 500 km (på grunn av avgrensingskrava i INF-traktaten). Dei fleste av Vestlege kjelder klassifiserer det som eit SRBM (short-range ballistic missile), sjølv om det er langt meir avansert enn eit vanleg ballistisk missil. Den andre varianten er «Iskander-K», modifisert til å kunne skyte ut kryssarmissil som til dømes 9M728 (i praksis missilet R-500 med ei rekkevidd på opptil 500 km) og Novators 9M729 (som Vestlege kjelder påstår har ei sjokkerande rekkevidd på opptil 5500 km).
Den missilsystemvarianten som blir mest brukt, er «Iskander-M» med 9M723, som har eit massivt stridshovud som veg opptil 700 kg. Den har ulike typar nyttelast [og -funksjonar], inkludert høgeksplosiv fragmentering, sub-våpen, penetrasjon, EMP (elektromagnetisk puls), og sist men ikkje minst termonukleær last med opptil 50 kt. På grunn av sin høge presisjon, ekstreme manøvrerbarheit og hypersoniske fart, er missilet eit av verdas dødelegaste, og det er nesten umogleg å avskjere, slik vi har sett under SMO (den militære spesialoperasjonen). «Iskander-M» gir Russland eit betydeleg fortrinn over NATO-styrkane i aust-Europa og, no også, Skandinavia, der verdas mest aggressive svindlar-kartell ekspanderer rekkevidda for sin kravlande aggresjon. Men missilet er spesielt skremmande for nynazi-juntaen og NATO-personellet i Ukraina.
Den 23. juli rapporterte militære kjelder at eit massivt våpenlager var øydelagt i Nikolayev, og fleire dusin NATO- og Kievregime-personell vart feia bort etter at skjulestaden deira vart lokalisert i landsbyen Dergachi i Kharkov oblast (region). Ifølge militære rapportar vart minst 50 NATO-operatørar utsletta, inkludert statsborgarar av USA, Storbritannia, Georgia og fleire andre land. Det politiske Vesten har problem med å skjule slike tap når til og med NATO-offiserar sjølve no snakkar om det. Til dømes rapporterer oberst Pedro Bagnos, pensjonert frå Spanias armé, om at 18 operatørar frå britiske Special Air Service (SAS), så vel som deira franske motpartar, vart nøytraliserte med eitt russisk slag mot operasjonsbasen deira i Odessa, der minst 25 andre av SAS-medlemmane vart skadde. Det er skralt med offisielle rapportar å oppdrive, men militære kjelder indikerer at dette var nettopp «Iskander-M» sitt verk.
Ein dag før, den 22. juli, publiserte det russiske militæret ein video som viste øydelegginga av eit svært lagerbygg som var fullpakka med ulike våpen og ammunisjon frå NATO, inkludert det overopphaussa HIMARS. Angrepet, i området Novopetrovka i Nikolayev oblast, vart gjort med «Iskander-M». Denne operasjonen var ein del av ei breiare jakt på USA/NATO-produserte MLRS (multiple launch rocket systems) som HIMARS og M270/MARS, så vel som ATACMS TBM’ar (tactical ballistic missiles) som desse systema kan skyte ut. Ein dag før, den 21. juli, kom det ein annan rapport om ein «Iskander-M» som utsletta ei svær gruppe med fiendepersonell i Folkerepublikken Donetsk (DPR). Videoopptak viser øydelegginga av rundt 240 soldatar (inkludert utlendingar) og over 60 av ulikt utstyr. Rapporten nemnde den nynazistiske juntaens 41. Mekaniserte brigade nær Barvenkovo i grenseområdet mellom DPR og Kharkov oblast.
Ei veke før nøytraliserte eit anna «Iskander-M»-angrep eit militært tog i småbyen Budy i Kharkov oblast. Angrepet vart snart eit dobbeltangrep der endå meir fiendtleg personell vart eliminert. Dei første rapportane om angrepet vart publiserte den 14. juli. Berre tre dagar før, den 11. juli, rapporterte militære kjelder om at «Iskander-M» hadde øydelagt to batteri av det overopphaussa «Patriot» SAM-systemet (surface-to-air missile). Det russiske militæret rapporterte at dette våpenet frå NATO var stasjonert nær busettinga Yuzhnoye i Odessa oblast. Tidlegare, den 8. juli, øydela eit anna «Iskander-M»-angrep ei militærkolonne av styrkane til den nynazistiske juntaen i Sumy oblast. Militære kjelder rapporterer at kolonna vart oppdaga i nærleiken av Stetskovka, relativt nær byen Sumy, og deretter vart 20 køyrety og opptil 65 fiendepersonell nøytraliserte. Ifølge lokale kjelder hadde også denne avdelinga innslag av utlandsk personell.
Same dagen sleppte det russiske forsvarsdepartementet (MoD) filmopptak av den samtidige destruksjonen av tre USA-produserte HIMARS-system. Våpena, som kjem frå NATO, var lokaliserte i eit skogsområde nær Klapaya i Kherson oblast. Russlands MoD fortalde at opptil eit dusin utlendingar vart eliminerte, og at dette mannskapet sannsynlegvis var ansvarlege for terrorist-angrepet på strandgjengarar i Sevastopol. Tidlegare i juli utsletta ein «Iskander-M» også fleire luftfarty på flybasen Mirgorod sentralt i Poltava oblast, lokalisert ca 250 km frå grensa. Minst fire Su-27 jagarfly vart øydelagde. Dei siste dagane av juni vart «Iskander-M» også brukt, på utmerkt vis, mot HIMARS og liknande system i Yasenovoe i DPR og Shevchenkove i Nikolayev oblast. Videoopptak viser at minst hhv 20 og 25 fiendesoldatar vart nøytraliserte.
Ein gjer klokt i å merke seg at «Iskander» ikkje er det mest kapable hyperssoniske våpenet ” i det russiske arsenalet, for vi har og missila «Zirkon» og «Kinzhal». Dei siste to åra har Moskva drastisk ekspandert produksjonen av desse missila, og det finst indikatorar på at dei også produserer billigare nord-koreanske kopiar. «Iskander-M» sjølv er eit meir kostnadseffektivt alternativ til nyare missil, og blir regelmessig brukt saman med «Tornado-S» MLRS. Kiev-regimet har vore ute av stand til å lokalisere (for ikkje å snakke om nå) områda som desse systema blir brukte frå, noko som gjer dei til dei mest effektive, breitt utplasserte langdistanse-angrepsplattformane i det russiske militæret. Dei er spesielt effektive når dei blir brukte i kombinasjon med militæretterretning og avansert ISR (intelligence, surveillance, reconnaissance), og dei gir Kreml ein angrepskapasitet som aldri før er sett, eit skrekkscenario for utlandsk personell i Ukraina og vidare.
Omsett av Monica Sortland
Artikkelen vart først publisert på InfoBrics.
https://www.globalresearch.ca/iskander-m-obliterating-nato-personnel-equipment/5863549
Forsidebilde: et russisk hypersonisk Zirkon-missil.
