Derimot: Israel Shamir: Tallene på drepte under Stalin er vilt overdrevne.

derimot.no:

Denne artikkelen prøver å slå hull på en del meget sterke myter som har oppstått og levet sitt liv i vesten under store deler av Sovjetunionens eksistens frem til 1991, men også etter at landet var gått i oppløsning. Disse mytene har funksjonen å skremme folk til å tenke at et sosialistisk system kan være et alternativ til det nåværende kapitalistiske. Og disse mytene lever i beste velgående den dag i dag til tross for at kapitalismen nå knaker i sammenføyningene, selv i Norge.

Folk må for enhver pris ikke få noen forestillinger at et annet samfunnssystem er mulig!

Når vi republiserer innlegget i dag er det fordi det bidrar til av-demoniseringen av Russland og tidligere Sovjetunionen. Uten et nøkternt forhold til vår store nabo i øst mister vi en stor mulighet til å redusere omfanget av den økonomiske krisen som nå vil ramme oss. SCO og BRICS er organisasjoner som er på fremmarsj. Norge vil kunne ha stor nytte av å samarbeide med disse og da vil forholdet til Russland spille en helt sentral rolle.

Knut Lindtner
Redaktør

Jøder hverken ledet eller finansierte den Russiske revolusjonen. Tallene på drepte under Stalin er vilt overdrevne.

Eit forsvar av bolsjevikane og sovjetisk kommunisme

Israel Shamir 2. oktober, 2018

Dette er ein diskusjon kring nokre saker som vart tatt opp i ein tidlegare artikkel av Ron Unz:

Tilbake i Den kalde krigens siste dagar blei tala på daude sivile under den bolsjevikiske revolusjonen og dei første to tiåra av det sovjetiske regimet vanlegvis sagt å ligge på mange titals millionar… Eg har høyrt at desse tala har blitt reviderte kraftig nedover, til kanskje så lite som tjue millionar eller deromkring, men det er ikkje noko problem. Sjølv om standhaftige sovjetiske apologetar tar til motmæle mot så høge tal, så har dei alltid vore ein del av standardforteljinga i vestleg historieundervisning.

Like fullt veit alle historikarar heilt utmerkt godt at overveldande mange av bolsjevikleiarane var jødiske. For nokre år sidan sa Vladimir Putin at jødar utgjorde kanskje 80-85 % av den tidlege sovjetiske regjeringa, eit estimat som stemmer heilt overeins med dei samtidige påstandane til Winston Churchill, Times of London-korrespondent Robert Wilton, og diverse offiserar … Begge desse enkle fakta har blitt breitt aksepterte i USA så lenge eg har levd.

Gulag

«Eg vart gitt full tilgang til alle arkiv, eg lærte alt som finst om Stalins offer, og eg lagde ein komplett rapport. Men eg avgjorde at eg ville spare den til framtidig bruk. Om eg skulle ha publisert den [eg ville sannsynlegvis ha mista jobben] ville venene mine ha droppa meg som ei varm potet, eg ville ha blitt aleine og ingen ville ha trudd meg uansett.»

dr. Arseny Roginsky

Denne oppriktige innrømminga vart gjort i 2012 av den høge autoriteten på undertrykking i kommunist-æraen, grunnleggar av og styreformann for Memorial, ein russisk antikommunistisk frivillig organisasjon, dr. Arseny Roginsky. (Han døydde nyleg, og har blitt saliggjort av sine amerikanske støttespelarar.) Memorial er ein dedikert utanlandsk agent som mottar generøse tilskott frå utanriksdepartementet og George Soros Foundation, og styreformann dr. Roginsky var heile livet ein fiende av sovjetarane, ein person som lite sannsynleg skulle feile i favør av Dei raude.

Kva var så denne forferdelege sanninga som dr. Roginsky bestemte seg for å skjule? «Ifølge mine kalkulasjonar,» skreiv han, «har det vist seg at det i heile Sovjet-tida frå 1918 til 1987, ifølge dokument som har overlevd, vart 7,1 millionar menneske arresterte av statlege tryggingsbyrå (Russlands svar på FBI) over heile landet. Og det inkluderer dei som vart arresterte for bandittverksemd, smugling, falskneri, og for mange andre kriminelle gjerningar.»

Før du seier at sju millionar også er eit ganske høgt tal, vit at berre i året som gjekk (2017), i fredstids-USA, vart fleire enn 10 millionar personar arresterte, rett nok ikkje berre av FBI, sidan eg ikkje kunne finne statistikkane deira. Dei russiske tala gjeld for sytti år med oppstandar, borgarkrigar, verdskrigen, kald krig og over eit gigantisk territorium som femner om Ukraina, Sentral-Asia, Transkaukasus, dei baltiske statane og Russland sjølv.

Stepan Bandera samarbeidet med de nazistiske okkupantene av Sovjetunionen under andre verdenskrig. Hans bevegelse var ansvarlig for massakrer i områder som i dag er polske. Han feires åpent i dagens Ukraina.

Blant dei som vart arresterte av statens tryggingstenester var det titusentals Bandera-kjemparar, ukrainske nasjonalistar langt ute på høgrefløyen, som hadde kjempa på Nazi-Tyskland si side under verdskrigen og halde fram med kampane sine langt inn på 1950-talet. Over eitthundretusen av dei vart arresterte, og over 150 tusen blei drepne i strid. Statstryggingstenestene kjempa mot, og arresterte ei mengd islamske opprørarar i Sentral-Asia og fjella i Kaukasus, forgjengarane til al-Qaida og ISIS. USA sine hemmelege tenester forsynte og væpna dei baltiske og ukrainske opprørarane, medan britane forsynte dei islamske.

Trass desse enorme vanskane har det russiske FBI arrestert berre sju millionar personar på sytti år; majoriteten av dei arresterte var vanlege kriminelle eller rebellar, sa dr. Roginsky, og heldt fram:

«Her er det endelege talet på 7 millionar for heile Sovjet-perioden. Kva bør eg gjere med dette forskingsarbeidet? Folkeopinionen seier det vart arrestert 12 millionar berre i tida 1937-1939. Eg høyrer heime i dette samfunnet, eg lever blant desse folka, eg er ein del av dei. Eg visste at dei for det første ikkje kom til å tru meg, og for det andre ville det bety at alt vi hittil var blitt fortalt om tala var usant. Og eg sette alle mine kalkulasjonar tilside i lang tid. Og der fanst enno ikkje noko rett tidspunkt.»

Roj Aleksandrovič Medvedev

Det russiske (så vel som det vestlege) folket hadde fått lære svært ulike tal. 40 millionar vart drepne av Stalin, sa Roy Medvedev, ein bekjent dissident; 80 millionar, sa Antonov-Ovseenko; 100 millionar, sa den grå Perestroika-kardinalen, ein nær kjenning av Gorbatsjov, A. Yakovlev. Meiningar hans var særleg viktige, for dei vart introduserte som ‘den fulle sanninga og ingenting anna’ i dei kritiske åra 1987-1991. Dette talet inkluderte «born som ikkje var fødde, men kunne vore fødde», la han til med låg røyst. Dette hadde han sannsynlegvis har lært frå abortmotstandarar sine kalkulasjonar om millionar drepne på abortklinikkar. Han blei likevel overgått av den avretta opposisjonsleiaren Boris Nemtsov, som i 2003 telde opp 150 millionar av Stalins offer, ganske mykje for eit land med 200 millionar innbyggarar!

Etter alt dette høyrest 7 millionar ut som eit ganske uinteressant tal. Dei verkelege tala er endå lågare. Dei to beste og mest pålitelege dokumenta som omhandlar talet på fengsla og drepne på Stalins tid, er

1: Statsadvokaten et.al. sin rapport til Nikita Krustsjov i 1954, som seier at 2,5 millionar vart fengsla under heile Sovjet-tida, og 600 tusen dømde til døden, og

2: dr. Victor Zemskov sitt samvitsfulle forskingsarbeid, velkjend for si grundigheit. Zemskov hadde studert aktivitetane til statlege tryggingsgrupper frå 1921 til 1954, og han oppdaga at det i denne perioden hadde vore 650 tusen dødsdommar (ikkje alle av desse vart eksekverte) og 2,3 millionar vart dømde til fengsel. Det er tala for 33 vanskelege år med Stalin ved makta. Det er alt, folkens.

Nikita Krustsjov

Zemskov la også fram tala for kvart år. I det forferdelege 1937 var det 1,2 millionar fangar i GULAG. Samanlikn det med USA: i 2013 var 2,2 millionar vaksne innesperra i USAs føderale og delstatlege fengsel, og fylkesfengsel. Kring 1% av USAs vaksne, 0,8% i Sovjetsamveldets tilfelle. I tillegg var det i USA 4,75 millionar som var lauslatne på prøve eller hadde betinga dom, seier Wikipedia. Det var færre fangar i Gulag enn i det US-amerikanske straffesystemet. For ei grundigare samanlikning, sjå her: http://www.northstarcompass.org/nsc0901/gulag.htm

Så mykje var det verdt, alt snakket om den grufulle blodigheita til russisk historie og bolsjevikstyret! I Sovjetdagane vaks den russiske populasjonen med eit stødig gjennomsnitt på 0,60% per år, dobbelt så raskt som i Storbritannia og Frankrike, og mykje meir enn i Russland etter Sovjettida. Det russiske imperiet entra Første verdskrig med ein populasjon på 160 millionar; Sovjetsamveldet hadde 210 millionar i 1959, umoglege tal dersom ein godtar multimilliontala ved Stalins undertrykking.

Viss det er slik, så kvifor brukar «standardhistoria som blir undervist i Vesten» desse kolossale tala? Hovudgrunnen er frykt for kommunismen, ei veldig rimeleg og forsvarleg (for rikingar) frykt for å miste sine millionar og milliardar. For dei er det fornuftig å bruke noko av kapitalen sin på å overbevise deg om at kommunismen er dårleg for deg, medan den i røynda berre er dårleg for dei. Dei laug så mykje og så effektivt at dei overbeviste alle. Sjølv ein fattig amerikanar eller engelskmann er redd for kommunismen, for kommunistane vil ta alt han eig, inkludert kona og ungane, og dei vil sende han direkte til GULAG.

For nokre dagar sidan sa president Trump i ein tale i FN: «Nesten alle plassar har sosialisme eller kommunisme vore prøvd. Det har skapt liding, korrupsjon og forfall. Sosialismen sin appetitt på makt fører til ekspansjon, streiftog og undertrykking. Alle nasjonane i verda bør stå imot sosialisme og det elendet den bringar alle.» Nasjonane i verda lo. Trump sin aversjon mot sosialisme er ein god anbefaling for den. I same talen lovprisa han to eksemplariske land, Israel og Saudi-Arabia. Dei er bra for han og dårlege for oss. ‘Sosialisme eller kommunisme’ er skrekkelege – for milliardærar som Trump. Dei er vidunderlege for vanlege folk.

Problemet er at Trump og andre rikingar ikkje vil la deg ha sosialisme. Det er grunnen til at Trump, etter sin tirade, heldt fram: «I dag kunngjer vi ytterlegare sanksjonar mot [Venezuelas] undertrykkande regime, som skal råke Maduro sine inste sirklar og hans nære rådgjevarar.» Om du vil ha sosialisme, får du US-amerikanske sanksjonar, intervensjonar, blokkade, krig. Dei vil prøve å gjere deg miserabel, så du skal angre at du valde sosialisme.

USAs krig i Vietnam kostet flere millioner vietnamesere livet.

Folket i Korea og Vietnam valde sosialisme, og USA angreip desse landa og øydela og drap millionar; så sjølv om dei vinn, vil dei arve ei brent jord og ein øydelagt økonomi. Russland var den første på vegen mot sosialisme; på mirakuløst vis klarte dei det, og dei ofra også seg sjølve for å la andre land også ha sosialisme. Sjølv ikkje-sosialistiske statar som USA vart tvungne til å la sine arbeidarar få nokre gode som arbeidarane i sosialistiske statar hadde.

Arbeidarane i USA hadde miserable liv før Russland brøytte vegen for sosialisme i 1917; dei hadde det relativt godt medan Russland var sosialistisk; og dei reverserte til elende i 1991, då sosialismen vart lagt i grus i Russland. Alle storverka til russisk sosialisme – 8 timars arbeidsdag, pensjon, helsestell, verna leige, løna feriar, årleg permisjon, ingen uvilkårlege oppseiingar – vart adopterte i Europa, og er no på veg ut fordi rikingane vann.

Naturlegvis lyg dei om sosialismen, for dei vil ikkje ha den, eller i det heile tatt drøyme om den. Dette er noko du bør legge i minnet, og hente fram att kvar gong du høyrer ei ny (eller gammal) grufull historie om bolsjevikane.

Artikkelen er omsatt av Monica Sortland

Bilder m/tekst: Knut Lindtner

Artikkelen har tidligere vært offentliggjort på derimot.no

Post Views: 3 756

Les artikkelen direkte på derimot.no